ح: از وسط حلق اداء شده و در هنگام تلفظ حالت خشونت و گرفتگي صدا ايجاد مي شود.
ع : از وسط حلق اداء شده و به نرمي تلفظ مي گردد.
غ : از انتهاي دهان تلفظ گرديده و در هنگام تلفظ آن حلق بسته نمي شود، بلکه مثلاً حالت غرغره کردن مايعي در حلق مي باشد.
ط : مثل تاء ( که از حروف مشترک است) تلفظ مي شود ولي درشت تر و پر حجم تر از تاء و بايد دقت شود تلفظ آن شبيه به دال يا حروف ديگر نشود.
ص : مثل حرف سين مي باشد ولي درشت تر و پرحجم تر و بايد دقت شود و در هنگام تلفظ اين حرف حالت سوت زدن ايجاد نشود.